Op een dag ziet Warre onder een struik iets vreemds liggen. Hij weet niet of het een vogel is in de vorm van een meisje, of een meisje in de vorm van een vogel. Hij neemt het wezentje mee naar huis. Zijn vrouw Tine wil het houden, alsof het haar eigen kind is. Ze noemen het “Vogeltje”, maar omdat het steeds “iep” piept en geen andere klinkers kan zeggen, wordt het al snel “Viegeltje”!
En dan gebeurt het: op een zonnige dag vliegt Viegeltje weg! Zomaar, zonder dag te zeggen. Ze besluiten Viegeltje te zoeken. Onderweg sluit Loetje zich bij hen aan, het meisje dat droomt van vliegen en een vogelmeisje in haar kamer had. Ze ontmoeten ook “de Redder” die een klein meisje uit een dakgoot wilde redden, dat ineens zomaar wegvloog. Met zijn vieren trekken ze verder. Zal het hen lukken om het te vinden om zo nog eens “tiet ziens” te kunnen zeggen?
“Iep” is meer dan een grappig verhaal over een meisje met vleugels. Het gaat over durven loslaten en afscheid nemen!
“Viegeltjes kun je niet houden, behalve in je gedachten!”