Jake slaat zijn eega Beth de hersens in. Zo hard, dat hij denkt dat ze dood is. Beth blijkt het, weliswaar met een hersenbeschadiging, te hebben overleefd en wordt opgevangen door haar broer Mike. Frankie komt zijn broer Jake, die volkomen uitgeput en overstuur is, op de onheilsplek ophalen. Hij brengt hem mee naar hun moeder. Daar trekt Jake zich terug op zijn oude jongenskamer. Hij wordt verzorgd door zijn moeder, die ooit haar alcoholische man het huis uit heeft geschopt om elders te sterven. Uit protest vertrekt zus Sally.
Beth wordt in de ouderlijke kring opgenomen. Zij leert weer lopen en iets beter praten op de boerderij in Montana. Daar houdt haar vader het al lang niet meer uit en deze verschanst zich buiten in zijn jachthut.
Frankie zoekt Beth op en belandt daar met een schotwond aan zijn been op de divan. De verwarde Jake bereikt uiteindelijk, het is gaan sneeuwen, het huis van Beth. Mike, de broer van Beth, eist van Jake, dat deze Beth en haar hele familie zijn excuses aanbiedt voor wat hij Beth heeft aangedaan. Mike houdt Jake voor dat zijn broer een verhouding met Beth is begonnen. Jake zegt dan. "Alles in mij liegt. Maar jij. Jij bent er. Jij bent waar. Ik hou meer van jou dan van dit leven. Jij blijft. Jij blijft bij hem. Hij is mijn broer."
De vader van Beth weet op hetzelfde moment de Amerikaanse vlag zo te vouwen dat de sterren aan de binnenkant en de strepen aan de buitenkant zitten en geeft na twintig jaar zijn vrouw weer een kus. Aan het eind staan de personages ontluisterd en totaal alleen bij elkaar. Jake, de eenzame wolf, is zijn klauwen kwijt, hij is alleen nog maar eenzaam.